Zhinang "สุดยอดแห่งปัญญา" ตอนที่ 2

เชื่อในความสามารถ

                   อ๋องจ้าวรัฐเอี้ยนตรัสถามเสนาบดีกัวขุยว่า "ข้าต้องทำเช่นใดถึงจะปกครองบ้านเมืองได้ดีกว่านี้"

                    กัวขุยทูลว่า "ผู้ปกครองที่ดีต้องปฏิบัติต่อขุนนางผู้เก่งกาจดุจเยี่ยงอาจารย์ ผู้ปกครองที่ดีปฏิบัติต่อข้าราชบริพารเยี่ยงสหาย ผู้ปกครองที่เป็นใหญ่ในใต้หล้าต้องปฏิบัติต่อราษฎรเยี่ยงแขก แต่ผู้ปกครองที่จะสูญเสียอาณาจักรไปจะปฏิบัติต่อเหล่าเสนาบดีเยี่ยงทาส

                      อ๋องจ้าวกล่าว "ข้าก็อยากเป็นผู้ปกครองที่ดี แต่ไม่เห็นมีใครสมเป็นอาจารย์ของข้าได้เลย!

                    กัวขุยทูลว่า "ถ้าฝ่าบาททรงต้องการสร้างแว่นแคว้นและได้คนดีมีฝีมือมารับใช้ฝ่าบาททรงเริ่มที่หม่อมฉัน กัวขุยซึ่งเป็นข้าราชบริพารที่จงรักภักดีก่อนก็ได้พ่ะย่ะค่ะ

                     ดังนั้น อ๋องจ้าวจึงทรงสร้างตำหนักที่สวยงามให้กัวขุย และปฏิบัติต่อขาด้วยความเคารพเหมือนเป็นอาจารย์ของตนเอง ภายในเวลา3ปี พระองค์ก็ทรงได้คนดีมีฝีมืออีกหลายคน เช่น โซจิ๋น โจวเอี๋ยน เล่อยี่และชีจิ่ง มาเป็นข้าราชบริพารในรัฐเอี้ยนได้ กัวขุยสามารถดึงดูดคนดีมีฝีมือเข้ามารับใช้ราชสำนัก ทำให้ชื่อเสียงของเขาระบือไปไกลในฐานะเสนาบดีและพระอาจารย์ผู้ฉลาดสุขุม

                      จักรพรรดิเกาจู๋แห่งราชวงศ์ฮั่น แม้จะไม่ทรงโปรด"ยงชือ" มากนักแต่ก็ยังทรงแต่งตั้งเขาเป็นขุนนาง เนื่องจากเขาได้ชัยชนะในสงคราม "เล่าปี่"หลังจากปราบเล่าเจี้ยงได้ราบคาบแล้ว เล่าปี่ก็ยังปฏิบัติต่อ"สี่จิ้ง"กุนซืออวุโสอย่างเคารพนบนอบ เขาจึงได้รับความจงรักภักดีจากทหารและขุนนางทุกคน

                        "เมื่อจะสรรหาคนดีมีฝีมือ ควรคำนึงถึงความสามารถเป็นสำคัญ เพราะความสามารถจะช่วยให้บ้านเมืองเข้มแข็งและประชาชนมั่งคั่ง มีแต่คนโง่เท่านั้นที่มองข้ามคุณสมบัติเหล่านี้ไป"


ค่าแห่งบารมี

                          "เมิ่งฉังจุน"ส่ง"เฝิงหยวน"ไปเก็บส่วยที่เซียตี้

                          เฝิงหยวนถามว่า "เมื่อได้เงินมาแล้วท่านอยากให้ข้าซื้อสิ่งใดกลับมาฝากบ้างขอรับ? "

                          "จงซื้อในสิ่งที่ข้ายังไม่มี" เมิ่งฉังจุนกล่าว

                          หลังจากเสร็จภาระกิจที่เซียตี้ "เฝิงหยวนก็เดินทางกลับมายังรัฐฉี

                          "เจ้าเอาเงินไปซื้อสิ่งใดให้ข้า" เมิงฉังจุนถาม

                          "ข้าซื้อสิ่งที่ท่านยังขาดอยู่ตามที่ท่านต้องการแล้วขอรับ" เฝิงหยวนกล่าวตอบ

                          "สิ่งที่ข้ายังขาดอยู่คืออะไร" เมิงฉังจุนถามด้วยความสงสัย

                          "ข้าเห็นว่า ท่านมีทรัพย์และหญิงงามมากมาย แต่ท่านยังขาดบารมี ข้าจึงได้ซื้อหามาให้ท่าน" เฝิงหยวนตอบ

                          "เจ้าหาบารมีที่ว่านั่นมาได้อย่างไร!" เมิงฉังจุนถามด้วยความไม่พอใจ

                          "ท่านครอบครองได้แต่ดินแดนเซียตี้เท่านั้น แต่ไม่อาจครองใจไพร่ฟ้า เพราะท่านไม่เคยไยดีพวกเขา คิดแต่จะหาวิธีรีดไถ ข้าจึงบอกชาวเมืองว่าท่านสั่งให้เผาสัญญาหนี้ทิ้งเสีย พวกเขาดีใจมาก ต่างแซ่ซ้องสรรเสริญน้ำใจของท่าน นี่คือ "บารมี" ที่ข้าซื้อหามาให้ท่าน" เฝิงหยวนกล่าวตอบ

                           เมิ่งฉังจุนได้ฟังถึงกับอ้ำอึ้งและไม่พอใจแต่ก็จนปัญญาที่จะโต้แย้ง

                          1ปีต่อมา อ๋องรัฐฉีปลด"เมิ่งฉังจุน"ออกจากราชการแล้วอนุญาตให้เขาเดินทางกลับเซียตี้ เมื่อมาถึงเขาเห็นราษฎร รอต้อนรับเขาเป็นแถวยาวเหยียดพร้อมด้วยเสียงสรรเสริญแซ่ซ้อง!